Op nieuwjaarsdag bereikte ons het verschrikkelijke bericht dat Kuba bij een motorongeluk om het leven is gekomen.
Kuba maakt zo’n 10 jaar deel uit van onze winkel en was zeer geliefd bij collegae en klanten.
Hij kwam als 16-jarige als stagiaire bij ons. Doordat hij de Nederlandse taal nog niet beheerste werd hij door school bij ons gedetacheerd om in de praktijk de taal te leren. Ik moet je zeggen; dat had hij snel onder de knie.
Vanaf het begin had ik een erg goede klik met Kuba, wat uitgroeide tot vriendschap voor het leven… Het was dus niet zozeer een werkgever/werknemer relatie, maar voelde meer als een familieband.
Stage groeide uit tot een aanstelling en naast zijn stages in de automobielbranche waar hij studeerde voor automonteur bleef Kuba altijd op zaterdag bij ons werken, ook toe hij later een vaste baan bij DAF had. Samen met Pim het dreamteam!
Zijn ijver, zijn prestaties, zijn betrokkenheid, zijn doorzettingsvermogen maar vooral zijn altijd positieve instelling waren bijzonder. Daar kunnen velen een voorbeeld aan nemen. Niets was teveel, hij trok het werk uit je handen! Dollen met mij en de collegae hoorde er ook bij. Soms ging dat wel wat te ver maar van Kuba kon je dat hebben. Gewoon omdat het Kuba was.
Ook prive stond Kuba altijd voor mij en mijn gezin klaar. Daaruit ontstond ook met mijn zoon een goede vriendschap. Door hun gezamenlijke passie motorrijden waren ze dan weg in een Ride-out met de motorclub. Motorrijden was Kuba zijn leven! Zo heb ik samen met hem zijn eerste motor uitgezocht. Hij had nog geen rijbewijs maar kon niet wachten, dus ik moest mee om op die motor te test rijden. Na mijn goedkeuring werd de koop gedaan.
Die motor was al snel te licht en moest vervangen door een zwaardere en snellere machine. Daarnaast nam hij onze motor over om daarmee circuit trainingen te doen. Vol trots kwam hij dan telkens zijn filmpjes tonen. Ook die motoren werden weer vervangen door “betere”.
Intussen was Kuba’s vriendin Linda afgestudeerd en begonnen met haar vaste aanstelling in het ziekenhuis waarop Kuba toch besloot om te stoppen met zijn zaterdagbaan bij mij. Hij is nog wel een half jaar door blijven werken om mij de kans te geven een vervanger te vinden. Dat tekende zijn instelling.
Mei 2021 was het werk bij mij gedaan. Maar Kuba kwam toch regelmatig binnenwippen voor een bakkie en bij te kletsen. Ik was dan telkens zo blij dat ik hem weer zag en volgens mij gold dat ook voor Kuba.
Zo was hij er nog dinsdag voor kerst om bij te kletsen en vertellen hoe het ging bij zijn nieuwe baan bij VDL. Toen vertelde hij me nog dat hij van plan was zijn motor tijdens de winter te stallen, had hij maar…..
Ons hart gaat uit naar Linda, ouders, broer en schoonfamilie om dit enorme verlies te verwerken.
Kuba maatje:
Dank dat je deel hebt uitgemaakt van mijn leven, ik ga je verschrikkelijk missen!
Dinsdag 4 januari wordt Kuba gecremeerd in besloten kring.
